Dag 10 en restje dag 9

Na Dubrovnic naar grens. Daar een flinke wachtrij, dus dat duurt even, maar verder probleemloos.

We rijden verder naar de baai van Kotor. Bij het pontje (zodat men niet helemaal rond hoeft te rijden, maar dat willen wij juist wel) is het een enorme chaos. Auto's halen de wachtrij in, maar er komt gewoon verkeer van de andere kant op het smalle 2 baans weggetje. Op de pont staan ze te wachten tot er aan land weer wat ruimte komt. Wij schuiven er gemakkelijk tussen door en na een camping waar de ratten nog niet willen wonen vinden we verderop een mooi veldje met beperkt toilet en slechts openluchtdouche. De Eeldenaren mogen aan het water staan, maar wij hebben schaduw. Elke boom is hier zeer waardevol.
Klein grapje? Kijkend naar de motor vraagt ze waar de uitlaat zit.

Volgende morgen lekker in zee gezwommen. Ontbijtje en rond de baai gereden. In Kotor nog even de ommuurde buinenstad bekeken. De weg naar Cetinje gaat meteen op 20% en blijft dat 26 haarspelden doen. Een Alp d'huez gevoel. Wat een rit! geweldig.Van zeeniveau naar zo'n 1500 meter. In Cetinje eten we pizza (veel Italiaanse invloeden hier) en wachten de onweerbui af. Een gordijn van water. Door naar Podgorica. hier treffen we een Intruder 1800 en iegenaar van een bar, dus worden we voor een drankje uitgenodigd en brengt hij ons de stad uit naar de goede weg naar Albanie. Ook hier bij de grens serieuze controle. Ook de motoren moeten ingeklaard worden. Bovendien nog 10 euro milieutax. De eerste 30 km zijn te vies voor woorden. In Skodra tappen we geld en een camping wordt het niet dus gewoon naar een huis en in halfbakken Italiaans (1 bewoner spreekt dat) de bedoeling uitgelegd. Gewoon in de tuin, en zo geschiede. Wij krijgen drinken en meloen aangeboden en alle hartelijkheid van de wereld. We leren snel Italiaans bij en het wordt een gezellige avond.