Dag 11

Gewassen bij de waterton, waarna dat toch ook wel in de badkamer mocht. Nou ja laat maar. Om uur of 11 zijn we Tirana (Geweldig, we hebben het gedaan). We zien geen motoren meer. Kan met de stand van het wegdek te maken hebben. Ook snelwegen zijn hier niet.
In het centrum de communistisch gebouwen van Hoxha bekeken. het enige goede is een beeld van moeder teresa voor het universiteitsgebouw. Het is snoeiheet.
De wijk waar vroeger de partijbonzen woonden wordt nu in rap tempo tot een trendy woonwijkje omgetoverd.
De rit naar Enbassan gaat naar boven en het laatste stuk op de kam van een bergrug (net zoals de Route de Cretes in de Franse Vogezen) schitterend. Je weet gewoon niet hoe je je kijktijd moet verdelen over weg, links of rechts.
Van hier kiezen we een binnendoorroute, maar dat gaat natuurlijk niet sneller. het wordt gravel, dan grind en vervolgens steen, dan ook nog op en neer. Met glibberende bandjes komen wij 3 uur en 40 km later in Berat aan.

Gegeten bij een hotel en stukje dorp uitgereden. Zelfde 'aanbeltruc' werkt weer en zelfs beter. Hele aardige familie. 1 man spreekt Italiaans, maar heeft gevoel voor taal (hij is dan ook docent) en pikt gaandeweg het gesprek Engels op. Ons meegebrahte wijntje wordt resoluut afgekeurd. hij heeft ook een wijngaard en dan ben je veel kieskeuriger. Wordt gezellige avond.